Choroby neurodegeneracyjne dotykają coraz więcej osób. Jednym z takich schorzeń jest choroba Parkinsona, częściej zapadają na nią starsi mężczyźni niż kobiety. Zwyrodnienie dotyka komórek układu nerwowego, w rezultacie prowadzi to do obumierania neuronów. Neurony tracą swoją główną funkcję jaką jest przesyłanie impulsów nerwowych do komórek ciała. Proces zachodzi bardzo wolno i często nie zauważamy pierwszych oznak, jesteśmy nieświadomi tego co dzieje się w naszym organizmie i w jego układach. Parkinson opisał objawy tej przerażającej choroby ponad dwieście lat temu. Widocznymi objawami schodzenia są drżące kończyny, sztywność mięśni oraz ogólne spowolnienie ruchowe. Objawy w początkowym stadium choroby są niespecyficzne i trudno odnaleźć ich przyczynę. Czujemy się często zmęczeni, osłabieni, zaczynamy zauważać niezgrabność w naszych ruchach, wydawać by się mogło, że dopadł nas artretyzm albo depresja. Winimy też nasz wiek i zaczynamy przyzwyczajać się do nowych reakcji naszego organizmu. Problem zaczyna być kojarzony z Parkinsonem dopiero, gdy nasze ręce i nogi zaczynają drżeć, oznacza to jednak, że komórki nerwowe w istocie szarej w mózgu są już poważnie i w większym stopniu zdegenerowane, niestety, ale jest to proces nieodwracalny. Leczenie farmaceutyczne może jedynie spowolnić dalsze uszkadzanie mózgu. Prawidłowo działające neurony przekazują impulsy do naszego ciała, ciało jest odpowiednio skoordynowane ruchowo, kontrolujemy ruch naszych mięśni. Przyczyną choroby może być dziedziczna mutacja jednego z genów, który koduje syntezę białka. Na chorobę nie ma leku, zazwyczaj chory wspomaga się dopaminą, gdyż uszkodzone komórki są odpowiedzialne za produkcję tego neuroprzekaźnika. Dopamina jest niezbędnym transmiterem, wpływa na przewodnictwo nerwowe oraz na nasze samopoczucie. Typowym objawem choroby neurodegeneracyjnej jest napięcie mięśniowe, stąd pacjenci są często przygarbieni. U pacjentów z zaawansowaną chorobą występuje brak koordynacji ruchowej, pacjenci często się chwieją i przewracają. Występuje zaburzenie mowy, mowa jest niewyraźna, niektórzy zapominają słów. Inne nietypowe objawy związane są z fizjologią organizmu. Występują zaparcia, poty, ślinotok. Dodatkowo, z racji niedoboru dopaminy, chory może być zdenerwowany, smutny albo zaniepokojony. Choroba parkinsona a rehabilitacja nie daje dobrych wyników, uczy jedynie pacjenta jak radzić sobie z niezbornością ruchową. Leczenie choroby jest jedynie wspomaganiem chorego, nie ma farmaceutyków skutecznych w tej chorobie. Zdarza się, że zielarze i znachorzy polecają specyfiki, ale nie ma badań klinicznych, które udowadniają ich skuteczność. Wspomagamy się raczej lekami przebadanymi i sprawdzonymi, przez chorobę pacjenta powinien prowadzić doświadczony lekarz. Lekarstwa, które się podaje mają za zadanie załagodzić nieprzyjemne objawy i poprawić funkcjonowanie pacjenta na co dzień. W pierwszej fazie choroby, kiedy zauważymy niepokojące objawy i zostanie u nas zdiagnozowana choroba Parkinsona, leki działają lepiej niż w późniejszym okresie, kiedy większa część istoty czarnej jest już uszkodzona. Nie ma jednoznacznych przyczyn powstawania choroby. Jedną z nich może być dziedziczna mutacja białka, za inne podaje się złe nawyki żywieniowe, związki aluminium w diecie, leki neuroleptyczne, które chory stosował, tlenki węgla oraz urazy. Fizjoterapia może być stosowana u niektórych pacjentów, specjalne zestawy ćwiczeń stosowane są w celu poprawienia komfortu życia pacjentów, poprawienie ich chodu i poruszania się. Chory uczy się jak bezpiecznie się przewrócić. Brzmi to nieco dziwnie, ale nauka padania jest bardzo potrzeba, zwłaszcza kiedy zdarzają nam się często upadki spowodowane brakiem koordynacji ruchowej. Upadek może być przyczyną wielu uszkodzeń, złamań i obić. Niektóre z ćwiczeń rehabilitacyjnych mają na celu poprawę mimiki twarzy. Przykładem ćwiczeń są zajęcia z taśmą oraz z piłką. Istotnym czynnikiem, o którym trzeba pamiętać, jeśli dotknął nas Parkinson jest dieta. Dbanie o właściwe żywienie powinno być bardzo ważnym elementem. Niektórzy chorzy mają problemy z gryzieniem i przeżuwaniem i połykaniem pokarmu, dlatego warto zadbać o właściwą konsystencję posiłków, aby nie obciążać pacjenta. Pożywienie powinno być odpowiednio kaloryczne, dieta powinna zawierać dużą ilość mniejszych posiłków. Należy dbać o zapewnienie wszystkich minerałów i witamin. Potrawy powinny być miękkie i łatwe do przełknięcia, stąd duży nacisk kładzie się na dania płynne – zupy, jogurty i twarożki. Dodatkowo możemy spożywać przeciery warzywne oraz przetarte owoce. Jeśli nie jesteśmy w stanie takimi posiłkami zapewnić odpowiedniej kaloryczności, możemy dodawać preparaty białkowe. Kiedy pacjent przyjmuje lewodopę zwracamy uwagę, aby podaż białka była na odpowiednim poziomie, ponieważ występuje antagonizm między aminokwasami a L-dopą, wchłanianie leku jest wtedy mniejsze. Dostarczamy właściwe ilości witaminy z grupy B. Szczególnie duży nacisk kładzie się na witaminę B6 i kwas foliowy. Najlepiej witaminy dostarczać z żywnością, czasami jednak zaleca się stosować preparaty ze składnikami syntetycznymi. Zwiększamy też podać wapnia i magnezu, pierwiastki działają w sposób antagonistyczny. Zbyt duża ilość wapnia może spowodować, że magnez będzie mniej wchłaniany, i odwrotnie. Nie podajemy jednocześnie tych preparatów. Dbamy o dostarczenie witaminy C oraz naturalnych antyoksydantów jakimi są owoce oraz warzywa. Ograniczamy podaż cukrów i niezdrowych tłuszczów trans. Dobrym źródłem przeciwutleniaczy jest zielona herbata, kawa oraz czerwone, wytrawne wino. Alkohol jednak należy pić tylko w małych ilościach i nie łączyć go z lekami zawierającymi dopaminę. Źródłem antyoksydantów są też niektóre zioła i specyfiki roślinne, na przykład spirulina jest bogata w kompleks aminokwasów, posiada spore ilości żelaza, magnezu i witaminy C. Istotnym czynnikiem w leczeniu chorób neurodegeneracyjnych jest właściwa opieka psychiatryczna, dobrym wyjściem może być terapia. Chory musi pogodzić się ze swoją postępującą chorobą, rodzina i bliscy również mogą skonsultować się z doświadczonym terapeutom, aby umieć bardziej wspomagać pacjenta.
