Częstoskurcz komorowy

Wraz z coraz szybszym rozwojem cywilizacji, któremu towarzyszy szybkie tempo życia, niezdrowe odżywianie, brak lub znikoma aktywność fizyczna oraz zaniedbanie stanu własnego zdrowia, z roku na rok odnotowuje się coraz więcej przypadków zachorowań na schorzenia mięśnia sercowego. Przerażająca jest nie tylko liczba pacjentów, ale również coraz niższa średnia wieku chorujących, schorzenia układu krwionośnego występują bowiem bardzo często u nastolatków, przede wszystkim cierpiących na nadwagę oraz otyłość.
Jedną z najczęstszych chorób mięśnia sercowego jest częstoskurcz komorowy, polegający na zbyt szybkiej pracy serca, sięgającej częstotliwości ponad stu uderzeń na minutę. Zaburzenia te zachodzą przede wszystkim na skutek niewłaściwych przepływów elektrycznych, występujących w komorach mięśnia sercowego. Częstoskurcz komorowy jest zazwyczaj wywołany chorobami układu krwionośnego, a największy wpływ na jego pojawienie się ma niedokrwienie mięśnia sercowego, występujące głównie po przebytym zawale, kardiomiopatii, a także zaburzeniach przepływu jonów. Przyczyn wystąpienia schorzenia jest jednak dużo więcej, a zaliczyć do nich można między innymi niewłaściwą gospodarkę hormonalną, choroby ogólnoustrojowe, a także zaburzenia metaboliczne oraz elektrolityczne. Jako czynnik początkujący schorzenie odnotowuje się często również skutki uboczne przyjmowania leków, nie tylko przeznaczonych do leczenia chorób układu krwionośnego.
Częstoskurcz komorowy może wystąpić jednorazowo, co następuje w przypadku gdy jest on konsekwencją chwilowego zaburzenia. Wyróżnia się różne odmiany schorzenia, w zależności od długości jego trwania. W przypadku gdy częstoskurcz komorowy trwa mniej niż trzydzieści sekund, wówczas nazywany jest nieutrwalonym, natomiast jeżeli długość ataku jest większa bądź równa trzydziestu sekundom, wówczas mamy do czynienia z utrwaloną postacią schorzenia. Częstoskurcz komorowy może również trwać o wiele dłużej, przekraczając często dwanaście godzin, wówczas nazywamy go ustawicznym.
To w jaki sposób częstoskurcz komorowy będzie odczuwany przez pacjenta oraz jakie powikłania wywoła, jest ściśle zależne od tego jaka częstotliwość pracy mięśnia sercowego mu towarzyszy, a także od tego jak długo trwa atak. Istotne znaczenie będą również miały przyczyny, który wywołały schorzenie, jak również ogólny stan zdrowia chorego, w tym przede wszystkim stan jego serca. W przypadku gdy częstoskurcz komorowy występuje przez krótki okres czasu, wówczas przebiega on zazwyczaj bezobjawowo, natomiast w przypadku gdy ataki trwają przez dłuższy okres czasu, wówczas pacjent odczuwa wyraźne szybkie, silne oraz regularne uderzenia mięśnia sercowego. Powoduje to zazwyczaj osłabienie organizmu, skutkujące chronicznym zmęczeniem, a także zawroty głowy, omdlenia, a w skrajnych przypadkach nawet zatrzymanie akcji serca, a w konsekwencji śmierć. Wspomniany wcześniej częstoskurcz komorowy ustawiczny, trwający więcej niż połowę doby, może być przyczyną przewlekłej niewydolności mięśnia sercowego, upośledzając w ten sposób prawidłową pracę organizmu.
Głównym badaniem stosowanym w przypadku, gdy u pacjenta podejrzewa się częstoskurcz komorowy jest echokardiografia, zwana potocznie EKG. W sytuacji gdy ataki występują w sposób ustawiczny wystarczającym jest jednorazowy pomiar w przychodni, natomiast w przypadku rzadkich oraz krótkotrwałych napadów kardiolodzy decydują się na dobowe badanie, zwane Holterem EKG. Wykorzystywane urządzenie składa się z diod, które są pacjentowi przyklejane w różnych rejonach klatki piersiowej, po jej uprzednim oczyszczeniu, a także z przyrządu, który pacjent ma zawieszany na szyi, bądź jest przypinany do paska spodni. Holter jest wyposażony w kartę pamięci, na której dokonywany jest zapis pracy mięśnia sercowego, umożliwiający stwierdzenie, w jakim czasie oraz z jaką częstotliwością występuje częstoskurcz komorowy. Urządzenie ma bardzo niewielkie rozmiary, co ma na celu umożliwić pacjentowi wykonywanie codziennych czynności podczas dokonywania pomiarów, ponieważ tylko wówczas gdy badany będzie zachowywał się naturalnie, badanie będzie wiarygodne.
Jedynym problemem dla pacjenta podczas pomiarów jest niemożność brania kąpieli, gdyż niedopuszczalnym jest zalanie diod oraz urządzenia, gdyż może dojść do zaburzenia jego pracy, a nawet zniszczenia. Podczas całej doby, gdy pacjent posiada aparat Holtera powinien prowadzić zapiski, w których ujęte zostaną czynności, jakie wykonywał, uczucia, wrażenia, dolegliwości. Warto jest również odnotowywać godzinę oraz rodzaj przyjmowanych w tym dniu leków oraz ewentualnych używek, w tym alkoholu oraz papierosów. Zapiski oraz wykresy uzyskane jako wynik badania, pozwolą lekarzowi na stwierdzenie podczas jakich czynności występuje u pacjenta częstoskurcz komorowy.
Diagnoza schorzenia jest ukierunkowana przede wszystkim na określenie jego przyczyny, dlatego zazwyczaj przeprowadzenie jedynie echokardiografii jest niewystarczającym. W przypadku gdy jest podejrzewany częstoskurcz komorowy kardiolog decyduje się na wysłanie pacjenta na dodatkowe badania, którymi są przede wszystkim echo serca, koronarografia, a także badania krwi, służące przede wszystkim określeniu ilości złego cholesterolu w żyłach pacjenta, powodującego zaburzenia w przepływie krwi, a tym samym niedotlenienie mięśnia sercowego. W przypadku skomplikowanej diagnostyki, gdzie wymienione powyżej badania nie są efektywne, koniecznym jest przeprowadzenie pomiarów elektrofizjologicznych.
Częstoskurcz komorowy wymaga oczywiście specjalistycznego leczenia, pod okiem kardiologa. Rodzaj dobranych leków oraz zabiegów będzie uzależniony przede wszystkim od nasilenia schorzenia, ogólnego stanu zdrowotnego chorego, w tym przede wszystkim stanu mięśnia sercowego, a także od wielkości spustoszenia w organizmie, jakie wywołał częstoskurcz komorowy. Aby rozpocząć efektywne leczenie najważniejszym jest jednak aby rozpoznać właściwą przyczynę schorzenia, której wyeliminowanie doprowadzi do poprawy ogólnego stanu zdrowia oraz samopoczucia pacjenta.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here